„I znów zakwitły jabłonie, zielenią pokrył się gaj,
świat w blaskach słońca tonie, po łąkach chodzi maj”
/autor nieznany/
Zdjęcia z obchodów uroczystości w naszej szkole
Święto 1. Maja wprowadzono, by upamiętnić strajk robotników w Chicago, który miał miejsce w 1886 roku. Robotnicy protestowali wówczas przeciwko niskim płacom, bardzo złym warunkom pracy oraz 12 – godzinnemu dniowi pracy.
W Polsce – 1. Maja stał się świętem od roku 1899 z inicjatywy stowarzyszenia partii i organizacji socjalistycznych.
W czasach PRL-u święto to miało ogromną wagę. Zwano je także Świętem Klasy Robotniczej i hucznie obchodzono. Odbywały się wtedy liczne pochody i manifestacje. Na ulice wylegały tłumy, jako że uczestnictwo w części uroczystości było obowiązkowe. Kiedy komunizm upadł – 1. Maja stracił na znaczeniu.
Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – to polskie święto, które ustanowione zostało na mocy ustawy z dnia 20. lutego 2004 roku.
15. października 2003 roku, do laski marszałkowskiej, wpłynął poselski projekt (autorstwa grupy posłów PO) zmiany ustawy o godle, barwach i hymnie RP, ustanawiający, m. in. Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.
Wybór dnia 2. Maja nie był przypadkowy – chodziło o dzień, w którym Polakom towarzyszą refleksje o szczytnych kartach historii Polski oraz podkreślenie obchodów Światowego Dnia Polonii.
W toku prac legislacyjnych Senat RP, w uchwale z dnia 12. lutego 2004 roku, zaproponował poprawki, m. in: zastąpić Dzień Flagi RP – Dniem Orła Białego, uznając godło za naczelne spośród symboli RP. Ostatecznie Sejm odrzucił ww. poprawkę i 20. lutego 2004 roku ustanowił Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Maja obchodzimy Święto Konstytucji – pierwszej w nowożytnej Europie, a drugiej na świecie.
Święto to zostało wprowadzone na pamiątkę uchwalenia, przez Sejm Wielki, Konstytucji 3 Maja – w roku 1791.
Dzień ten został uznany za święto już 5. maja 1791 roku. Od 1946 roku (niestety) świętowanie tego dnia było zakazane przez władze – aż do roku 1990.
W Konstytucji zawarto wiele progresywnych wówczas tez, m.in. zrównano mieszczan i szlachtę, zapewniono ochronę chłopom, swobodę wyznania, powołano dwuizbowy parlament i zniesiono liberum veto. Niestety, wprowadzenie tych postanowień, w życie nie było już takie łatwe. Zaledwie rok później, w 1792 roku wybuchła wojna polsko – rosyjska, zwana również wojną w obronie Konstytucji 3. Maja, która zakończyła się klęską wojsk Rzeczpospolitej. Rok później Rosja i Prusy przystąpiły do II rozbioru Polski.
Dopiero po odzyskaniu niepodległości, w 1918 roku, 3. Maja został oficjalnie ustanowiony Świętem Narodowym – jednym z najważniejszych w czasach międzywojennych.
Na ponowne oficjalne ustanowienie Święta Narodowego Trzeciego Maja trzeba było poczekać do 1990 roku.
Dziś, kiedy przyszło nam żyć w bardzo niepewnych, trudnych czasach, kiedy ożyły zmory wojny, pozostaje nam chwila refleksji i zadumy nad tym, co było i w którym miejscu historii obecnie się znajdujemy. Z perspektywy czasu, a co za tym idzie tęsknoty za młodością, wypada powtórzyć za słowami piosenki w wykonaniu Muńka Staszczyka:
„Ojczyznę kochać trzeba i szanować,
nie deptać flagi i nie pluć na godło
Należy w też coś wierzyć i ufać…”
Tej wiary i ufności życzy:
Elżbieta Misiak-Gancarz
